Τα τάματα είναι η ευλαβής καί ωφέλιμη θρησκευτική εκδήλωση. Μια πανάρχαια συνήθεια, ένας κώδικας ανθρώπινης ανάγκης στην επικοινωνία με το θείο, ανά τον κόσμο και όλων των εποχών, που έφτασε μέχρι τις μέρες μας. H ενέργεια αυτή έχει την ίδια λογική όταν κάποιος προσφέρει ένα δώρο στο άτομο εκείνο, που τον εξυπηρέτησε, που εκτιμάει και που θέλει να του προσφέρει ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, παροντικά και μελλοντικά.
Συνήθως τα τάματα είναι προσφορές ή αντιπροσφορές. Όλα αυτά που συνήθως «τάζουν» οι άνθρωποι και αφιερώνουν ονομάζονται «αναθήματα», που σημαίνει αναθέτω, εμπιστεύομαι-αφιερώνω. Είναι η παραίνεση, η επίκληση, η πράξη ευγνωμοσύνης για τη δύναμη που τους βοηθάει.
« Μην τάξεις σ’ Άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι… »
« Η στιγμή του Tάματος είναι η στιγμή που το ασώματο όριο της ανθρώπινης ύπαρξης, ενσωματώνεται με τις υπερφυσικές δυνάμεις του σύμπαντος, αναζητώντας μέσα από την δέηση την προσευχή την ευχαριστία, την προσδοκία.
Οι θρησκευτικές οικογενειακές εμπειρίες υπήρξαν βιώματα που γονιμοποίησαν τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις.Στα έργα μου προσπάθησα να δώσω την απλότητα και την σεμνότητα, ίδια με την αγάπη του πιστού προς το Θείο.
Οι χρησιμοποιημένες απο μελίσσια ξύλινες κατασκευές, ο πηλός και το λειτουργημένο εκκλησιαστικό κερί μαζί με τα Τάματα της πολύχρονης συλλογής μου – καταφέρνοντας να υπερνηκίσω την εκάστοτε ιδιωτική του αφιέρωση – είναι τα κύρια υλικά των κατασκευών μου, τα οποία δανείζομαι απο την φύση ως δείγμα εναρμόνισης του ανθρώπου με την ίδια την φύση…» Χρύσα Βαθιανάκη
