Μέσα από το πρίσμα της αρχιτεκτονικής, η Ντόρα Πανιοπούλου εξερευνά τη σχέση χώρου, κτιρίου και φωτός ως μια ενιαία εμπειρία. Η ζωγραφική της δεν αποτυπώνει απλώς έναν τόπο, αλλά τον αναδημιουργεί, αποκαλύπτοντας τον όγκο μέσα στο φως και το φως μέσα στον όγκο.
Η ζωγραφική της προέκυψε από την αρχιτεκτονική και τη μελέτη του φωτός μέσα στον εσωτερικό χώρο. Η εμπειρία της στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε στον χώρο της αρχιτεκτονικής, υπήρξε καθοριστική· από τότε, το φως αποτελεί αφετηρία κάθε καλλιτεχνικής της έρευνας.
επιμελία Αγάπη Ν. Σμπωκου
