Είμαι στο σπίτι μου στην Κρήτη, ένα μέρος όπου η ενέργειά του με κυριεύει. Είναι ο τόπος που γνωρίζω πως πάντα θα με ηρεμεί. Το 13ο φεγγάρι μου το βρίσκω εκεί, στο βεράντακι του σπιτιού μου, να με κοιτάει. Είναι το πιο φωτεινό, το πιο φλογερό, καθώς το κοιτώ και εγώ, με λούζει η αίσθηση της πλήρους αναζωογόνησης.
Η ενέργειά του φέρνει μια σιωπή. Το κοιτώ να φλέγεται, και με τη φωτιά του απομακρύνονται οι σκιές, το σκοτάδι, η αρνητική διάθεση και οι αρνητικές σκέψεις.
Το 13ο φεγγάρι μου καίγεται και μαζί του και εγώ. Αναγεννιέται από τις στάχτες του. Είναι η βαθια ριζική αλλαγή και η δύναμη του ανθρώπου να αναγεννιέται μέσα από τις δυσκολίες, περνώντας σε πλήρη αναζωογόνηση. Στη μεταμόρφωση αυτή προηγείται η «καύση», η πλήρης αποκοπή από ό,τι μας βαραίνει, μας τραβάει πίσω, και μετά η νέα αρχή, πιο δυνατή από ποτέ.
Ας αλλάξουμε βαθιά, ως ύπαρξη, και ας αγκαλιάσουμε την απώλεια, τον «θάνατο», οδεύοντας μακριά από ό,τι έγινε «στάχτη» στη ζωή μας. Ας γίνουμε ο «φοίνικας» και ας αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας.
