Το φεγγάρι είναι ένα αρχέγονο πνευματικό σύμβολο.
Ένα αρχετυπικό στοιχείο που διαμορφώθηκε χιλιάδες χρόνια πριν, όταν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν την ισχυρή φυσική και μεταφυσική επιρροή /99που τους ασκούσε.
Είναι το φως που λάμπει στον σκοτεινό ουρανό, η Παγκόσμια Ψυχή ( Πλωτίνος), η Μητέρα του σύμπαντος (Πλούταρχος). Ο λαμπερός επιβλητικός δορυφόρος της γης που μαγεύει και εξάπτει την φαντασία.
Φεγγάρι -Σελήνη.
Σελήνη η θεά του έρωτα και της γονιμότητας. Η θηλυκή αρχή, η μήτρα που γεμίζει και αδειάζει κάθε 29 ημέρες, όμοια με το γυναικείο σώμα που κάθε μήνα μέσα του ωριμάζει, έτοιμο να συλλάβει και να χαρίσει τη ζωή.
Είναι όμως και εκείνη που αλλάζει όψεις, μορφές, φάσεις.
Είναι το κορίτσι– Άρτεμις, η γόνιμη μητέρα – Σελήνη και η ηλικιωμένη γυναίκα – Εκάτη.
Το φεγγάρι, το φεγγάρι
τόσο προσκολλημένο ήταν στο στήθος μου
στην κοιλιά […]
Το φεγγάρι βγάζει τώρα
ένα χλωμό, υποτονικό φως
που μονότονα λούζει και θυμίζει
άλλες στιγμές όταν νύχτα με τη νύχτα
μεγάλωνε το δρεπάνι
μαζί με τον πόθο
μαζί με την ιδέα της πληρότητας.[…]*
Η « Γονιμότητα» είναι η πιο μυστική και ερωτική όψη του φεγγαριού. Εδώ συγχρονίζεται η θηλυκή γονιμότητα με τη νέα Σελήνη και την πανσέληνο. Το χλωμό της φως, δημιουργεί μια μαγική σχεδόν απόκοσμη ατμόσφαιρα μέσα στην απεραντοσύνη της νύχτας. Μαύρα μαργαριτάρια την περιβάλουν προσθέτοντας μια πινελιά δραματικότητας.
[…]Κι ονειρευόσουν μια εποχή μεταφυσική
όπου κανένας ήλιος κοφτερός
δε θα διέκοπτε το ποίημα
αφού του φεγγαριού το φως
φως ασημένιο
πιο ερωτικά σε άγγιζε
απ’το χρυσό της μέρας.[…]*
Οι « Γυναίκες στο σεληνόφως» εκφράζουν την τρυφερή, ευαίσθητη, συναισθηματική πλευρά του φεγγαριού. Μάνα, κόρες και εγγονή, σε μια παλιά οικογενειακή φωτογραφία ποζάρουν ανέμελα σε μια παραλία. Το φεγγάρι αναδύεται από την θάλασσα και τις τυλίγει στο μαργαριταρένιο του φως. Λευκά μαργαριτάρια τις περιβάλουν σύμβολο αγνότητας και αρετής, σοφίας και πνευματικής μεταμόρφωσης.
Στην πίσω όψη, η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού παραμένει μυστική και ανεξερεύνητη.
