"Μην τάξεις σ' Άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι"
Είτε ως προσφορά πίστης και αφοσίωσης είτε ως σεμνή "δωροδοκία"σε στιγμές απελπισίας τα τάματα επιβεβαιώνουν πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Ανθρώπινη επινόηση για "συνομιλία" και επίκληση βοήθειας σε δυνάμεις που μας ξεπερνούν.
Από τους άρρωστους που ελπίζουν στην θεραπεία τους, τις οικογένειες των ναυτικών που περιμένουν τον γυρισμό τους μέχρι τον "ληστή με τις γλαδιόλες" που έκανε τάμα στην Αίγινα για να πετύχει η ληστεία που οργάνωνε, το "τάξιμο" αποτελεί εναν ιδιαίτερο τρόπο για να αντλεί κανείς δύναμη και κουράγιο.
Η πίστη ήταν πάντα μια πολύ προσωπική υπόθεση ακόμα και για τους άπιστους.
“ Το βιος μου το σπατάλησα στην ψυχοθεραπεία
μα έστω κι αργά κατανοώ ποια είναι η ουσία
Ανέλυσα συμπλέγματα, σχέσεις κι επιθυμίες
έρωτες, τύψεις κι ενοχές, γονείς και Ερινύες
Ανάγκες που δεν είχα πριν ρόκυψαν στην πορεία
Και ξέχασα τα βασικά, κακούργα κοινωνία
Την εσωτερική αναζήτηση την έφτασα στα άκρα
Λέω να ζήσω αυθόρμητα, να σπάσω λίγη πλάκα
Γι’ αυτό απο τούδε και στο εξής τέρμα η φλυαρία
Το μέσα μου θα εξηγεί μόνο η ανατομία.”
